Грејс Кели беше и остана олицетворение на елеганција и стил. До денес, ретко кој успеал да ја надмине или да и се приближи, а таа останува стилски модел за многу дами кои сè уште се грижат за нејзиното уникатно однесување, грациозност и моден став.
Грејс Патриша Кели потекнува од угледно семејство од Филаделфија, студирала глума, а по појавувањето во телевизиски драми конечно се качила на сцената на Бродвеј и стигнала до Холивуд. Таа долго време беше идентификувана како олицетворение на кул, софистицирана русокоса – врв на софистицираноста на Стариот Холивуд. Таа го шармираше Холивуд пред се со својот талент, а иако не глумеше во многу филмови, сепак доби Оскар за најдобра актерка.
Убава и „привилегирана“
Лесно е да се помисли дека е лесно за жена која поседува таква убавина, талент и образование да го достигне самиот врв. Ништо од тоа не го гарантираше бајковитиот живот што таа го живееше, според многумина.
Семејството на Грејс Кели беше изненадено и незадоволно кога таа објави дека сака да стане актерка. Нејзиниот вујко – Џорџ Кели, беше драматург и добитник на Пулицеровата награда. „Вујко Џорџ“ беше едно од најголемите влијанија на Грејс и стана нејзин главен ментор и доверлив човек. Благодарение на туторството на нејзиниот вујко, Грејс Кели научи како функционира Холивуд и успеа да се примени на Американската академија за драмски уметности во Менхетен.
Тоа ја доведе до Бродвеј, но сакаше да биде големо филмско име. Како што е наведено во „Венити фер“, таа била многу внимателна на својот изглед кога присуствувала на аудиции, облечена конзервативно и дамски, дури носела и бели ракавици, што било многу необично во холивудскиот свет. Но, тоа функционираше. Филмските режисери сакаа сè на неа.
За време на нејзиниот прв филм „Четиринаесет часа“, таа беше забележана од Гери Купер. Откако ја видел во акција, Купер и дал улога на сопруга во неговиот најнов филм „High Noon“. Грејс стана миленик и на режисерот Алфред Хичкок, кој имаше слабост кон „елегантни русокоси“.
Тогаш 24-годишната Кели го играше Алфред Хичкок во филмот „На брегот“. Дуото соработуваше во два филма од 1954 година, „Заден прозорец“ и „Бирај М за убиство“. Иако и двата филма станаа класици, нејзината улога во филмот „Девојка од земја“ и донесе признание. Кели ја играше депресивната сопруга на сопругот алкохоличар кој го игра Бинг Крозби.
Нејзината улога беше сосема спротивно на нејзината претходна работа, што и донесе номинација за Оскар за најдобра актерка. Таа ја освои оваа награда во 1955 година, една година пред да и се промени животот.
Принцезата од Монако
Грејс Кели го запознала својот иден сопруг, принцот Рение III од Монако на Канскиот филмски фестивал додека го промовирала филмот „To Catch A Thief“. Како што објавија медиумите, тие се запознале преку актерката Оливија де Хавиланд. Нејзиниот сопруг Пјер Галанте лично го познавал принцот. Таа се согласи со барањето на нејзиниот колега да се сретне со Рение. Грејс се заљубила во принцот додека го снимала „Лебедот“, каде што глумела млада принцеза која требало да стане сопруга на европски крал.
.
Се разбира, многумина се занимаваа со темата на нивниот брак и заедничките интереси.
Принцот Рение дојде на тронот во 1949 година, веднаш по Втората светска војна. Тој навистина ја доби престижната титула, но со неа дојдоа и големи финансиски загуби и проблеми. Затоа, многумина сметаа дека бракот со Кели му ги донесе многу потребните пари и публицитет. И со право, бидејќи се знаеше дека тој претходно имал интереси за Мерлин Монро. Таа го одби, а потоа дојде и Кели – таа имаше изглед, престиж и, се разбира, пари.
За Грејс Кели титулата принцеза не дојде со живот од бајките. Таа мораше да се откаже од актерската кариера и да се откаже од американското државјанство. Принцот Рение инсистирал да добие мираз, сметајќи дека е неопходно поради привилегијата да се ожени со принц. Бараната цена беше два милиони долари. И покрај тоа што има пари, нејзиниот татко Џек Кели не бил воодушевен што морал да ја даде оваа дарежлива сума.
И на крај – Грејс мораше да направи тест за плодност за да докаже дека може да роди наследници од причини поврзани со татковината на нејзиниот сопруг. Монако сè уште беше под стариот договор со Франција од 1918 година, кој диктираше дека ако Монако нема наследник, кнежевството ќе се врати под француска власт.
Иако некои работи беа демантирани од кралското семејство, имаше многу извештаи дека Кели се чувствувала изолирана и осамена во својот кралски брак. Таа ја предупреди принцезата Дијана за тоа колку е осамено да се биде принцеза, а се зборуваше и за афери, пишува „Livingly.com“.
И пред да се омажи, Кели со нетрпение чекаше да се омажи за принц и да го доживее сценариото „тие живееле среќно до крајот на животот“.
Обид за враќање на кариерата
По шест години брак, во 1926 година, Кели планира да се врати на снимањето глумејќи во вториот филм на Алфред Хичкок, „Марни“. Палатата го најави нејзиното враќање на 19 март 1962 година, со изјавата: „Сигурни сме дека нема да сними друг филм по овој“.
Истиот ден, прес-тимот на Хичкок објави соопштение: „Портпаролот на принцот од Монако денеска објави дека принцезата Грејс се согласила да се појави во филм за г-дин Алфред Хичкок што ќе се снима во САД ова лето“.
Изгледаше дека враќањето на Грејс во Холивуд беше дефинитивно, но неколку месеци подоцна палатата во Монако објави дека таа се повлекува од преговорите поради конфликти со распоредот.
– Можев да го сторам тоа само ако со мене дојдеа мојот сопруг и децата. Ова беше невозможно. Продолжувањето на планот создаде премногу проблеми, па му се јавив на господинот Хичкок и му реков дека не можам да го сторам тоа – изјавила Кели за весникот Nice Matin.
Сепак, Хичкок тврдеше дека „конзервативниот елемент во Монако“ ја спречил Кели да се врати.
Додека Кели тврдеше дека ја отфрлила Марни поради конфликт со распоредот, подоцна беше откриено дека тоа се должи на даноците. Според Хичкок и создавањето на Марни, договорот меѓу Франција и Монако истекол во тоа време и тоа влијаело на даноците и приходите на земјата. Принцот Рение мислел дека би бил лош политички потег да ја напушти земјата и да ја придружува сопругата во Холивуд, па ставил крај на потфатот.
Сепак, таа се врати на драматичното читање и нарација во неколку документарни филмови. Репортерите на „Ен-би-си њуз“ биле нејзини гости во палатата во 1977 година и биле сведоци на нејзиното признание, а Ли Грант изјавил дека животот на принцезата во палатата е ограничен и дека изгледа всушност таа е затвореничка, напиша „Холивуд репортер“ во 2015 година.
Прерана смрт
Веста за смртта на принцезата Грејс од Монако го шокираше светот. Еден ден, Грејс ја возела својата 17-годишна ќерка Стефани на училиште во Париз, кога се случила трагедија. Деталите за тоа што точно се случило се магливи, но се смета дека Грејс се скршнала на стрмниот планински свиок, предизвикувајќи автомобилот да се сруши по карпа. Стефани се здобила само со полесни повреди, но Грејс доживеала крварење од мозокот.
Таа почина на 14 септември 1982 година во болницата во Монако (подоцна преименувана во болницата принцезата Грејс). Најстарата ќерка на Грејс, принцезата Каролин, зачекори и ја презеде улогата на Грејс во кралското семејство.
По нејзината смрт, принцот Рение ја основал Фондацијата „Принцезата Грејс“ во САД, организација посветена на финансиска поддршка на „уметниците што се појавуваат во театарот, танцот и филмот“. Принцот Рение никогаш не се оженил повторно. Тој беше погребан до Грејс.
