Мира Ступица со актерството се занимаваше повеќе од 60 години и му остана верна до крајот на животот, а нејзините улоги ќе ги паметат генерациите по нас.
Нејзината животна приказна започнува во Гњилане, каде што е родена како најстаро дете на Радомир и Даница Тодоровиќ. Мира имаше двајца браќа кои умреа како деца и уште еден помлад кој сите го знаат – уште еден бард на југословенскиот театар, сега за жал починат Бора Тодоровиќ.
Таа порасна во сиромаштија
Во потрага по подобар живот, семејството Тодоровиќ се преселило во Горњи Милановац, каде што починал нејзиниот татко кога Мира имала само девет години. Животот го продолжиле во Аранѓеловац, бидејќи таму се вработила мајката на Мира, Даница.
Бора и Мира окупацијата на Белград за време на Втората светска војна ја поминале токму таму и како што рекле повеќе биле гладни отколку сити.
Куќата беше одвлечена од бомбардирањето, студот и снегот навлегоа низ дупките на рафтерите. Нема храна, нема дрва. Навечер кога ќе легнеме, облекуваме капути, марами, чорапи, па дури и ракавици. Бора бара од нас да си играме буква по буква во темница, и тоа само за храна. Нашите жлезди ќе работеа и ќе бевме гладни долго до ноќта. Бори имаше единаесет, а јас седумнаесет кога тој реши да биде глава на семејството. Собрал даска со тркала и се упатил кон Железничката станица во Белград за да биде портир и да го прехрани семејството со својата работа. Успеавме на различни начини да преживееме – напишала Мира во своите мемоари.
Таа избега од училиште во театар
По одлука на семејството се запишала на Трговската академија во Белград, што не ја интересирало, па набрзо почнала да бега од училиште и да оди во театар. Дека бегството се исплатеше сведочи и нејзината прва театарска претстава во 1941 година, во Народниот театар.
Најдобриот период од нејзината кариера започнува кога се омажи за Бојан Ступица, со кого работеше во Југословенскиот драмски театар, како и во други театри во Југославија во тоа време.
Мира беше член на ансамблот на Хрватскиот народен театар од 1955 до 1957 година, каде премиерно ја изведе сестра Магдалена во „Глорија“ од Ранко Маринковиќ. Кога се вратила во Белград, продолжила да глуми во Југословенскиот драмски театар, како и во Драмскиот театар во Белград.
На сцените на овие и на другите театри, Мира играше цели 60 години и остана запаметена по бројни улоги како што се Петруњела на Држиќ, Клодин од Молиер, Мирандолина на Голдони, Мелита на Крлежа и бароницата Кастели, Живка на Нушиќ, Брехт…
Глумеше и во телевизиските серии „Фабрички приказни“ и „Буквар“, како и во филмовите „Јара Господа“, „Крвава Бајка“, „Мали човек“, „Ханка“ и „Бакоња-фра Брне“.
Нејзините колеги во анкета на „Вечерње новости“ ја прогласија за најдобра актерка на 20 век, но и Мира покажа колку е скромна и порача дека почесната награда треба да и се додели на Жанка Стокиќ, па предложи формирање на „Велика Жанка“ награда“.
Администрацијата на оваа награда официјално почна да се доделува во 2003 година.
Иако сакаше да ја избегне оваа ласкава титула, Мира во 1981 година доби уште една, односно „Добричин прстен“ за животно дело и придонес во театарската уметност, а ја доби и наградата „Павле Вуисиќ“ за животно дело и придонес во уметноста. на филмска актерска игра во 2007. на 42. Филмски средби во Ниш.
Покрај тоа што беше одлична актерка, Мира важеше и за една од најубавите жени на нашите простори, а беше на мислење дека некогаш убавината беше навистина тешка.
– Не ми беше многу важно. И се заблагодарив на природата што имам такви особини, женствени, добри, убави. Порано беше тешко да се поднесе, бидејќи машката средина беше премногу активна. Морав да внимавам да бидам учтив, да не бидам вулгарен и прост. Морав вешто да се справам со овие работи. Бев свесна дека сум убава. Можеби не толку убава колку интересна за луѓето. Убаво е, но мора да знаете како да се справите со тоа. Секогаш се плашев да не ги повредам мажите во отфрлање. Доволно е што беше одбиен – изјави Мира.
Имаше три љубови, но само една беше голема
Актерката првпат се омажила за својот колега актер Миливој Мавид Поповиќ во 1943 година и со него ја има ќерката Мина, но нивната љубов не траела, па набрзо раскинале. Нејзината втора љубов беше Бојан Ступица, со кого градеше успех.
Нивниот брак беше и убав и бурен, а почна да се „распаѓа“ кога Бојан отиде на лекување од алкохолизам. Починал во 1970 година на 60-годишна возраст.
Кога ја напуштав болницата, се свртев кон вратата за да го бакнам како и обично. Тој ми замавна и уморно извика: „Отстранете го тој голем ангел што стои таму!“ Тоа беа последните зборови што ги слушнав од мојот Бојан – се присети актерката.
Три години по смртта на вториот сопруг, Мира се омажи за Цвијетин Мијатовиќ, кој подоцна стана претседател на Претседателството на СФРЈ.
Мира на шега му прокоментирала на својот брат Боро Тодоровиќ кој како дете сакал Мира да се омажи за кралот:
– Во социјализмот, за жал, нема крал, но се омажив за претседателот на државата. Разберете, го направив најдоброто што можев, под околностите!
Цвијетин умира во 1993 година на 80-годишна возраст, а претходно ги погреба двете ќерки Мирјана и Маја, кои ги имаше од првиот брак со актерката Сабина Мијатовиќ, која трагично загина во сообраќајна несреќа во 1970 година. И Мирјана и Маја починаа во 1991 година.
И покрај тоа што беше трипати мажена, Мира постојано истакнуваше дека Бојан е и останува нејзината најголема љубов, а побара нејзината урна да биде поставена до неговата.
Последните денови на големата Мира Ступица
На почетокот на пролетта 2016 година, таа доживеа мозочен удар, по што беше хоспитализирана. Последните две години од животот Мира живеела во дом за стари лица во Земун, каде што починала на 19 август 2016 година на 93-годишна возраст.
Мира во последните денови не сакаше да гледа телевизија, туку само бараше да и дадат цигари. Кумата на Мира Ступица, Бранка Веселиновиќ, изјавила дека неколку дена пред нејзината смрт била кај кумата и дека разговарала со управителот на домот, кој и рекол дека Мира се бори како лав.
– Ја посетив пред неколку дена. Не сакала да гледа телевизија, туку само побарала од персоналот да и дадат цигари, иако не смеела да пуши поради нејзината здравствена состојба. Таа пушеше и тогаш разговарав со неа за да и помогнам деновите да поминат што побрзо во кревет. Многу ми е тешко што кума ми замина со ангелите, тоа е огромна загуба за мене – изјави тогаш Бранка.
Во последното интервју што го даде за „Новости“, Мира изјави:
– Времето брзо минува. Имам внимание, но и желба за осаменост. Имам доволно потреби да ги поканам оние што сакам да ги посетам, а има доволно луѓе кои ќе одговорат на поканата. Јас сам избирам сè. Во последните години морав да го стеснам мојот круг на контакти. Почна да ме заморува… Во текот на животот имаше преголем интерес за мене. Сепак, не претерано, оваа љубопитност никогаш не ме навредила. Претпоставувам дека избрав луѓе со таков подарок за пријатели.
